ವೃಂಗಿಲಿಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಛೆ..ಛೆ.. ಸೂರ್ಯಾಸ್ತ

ಅವರ ಹತಾಶೆಯ ಮಾತುಗಳು ಅಲ್ಲೇ ಕುಳಿತಿರುವ ನನಗೆ ಅರಿವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಅವರ ನಂಬಿಕೆ. ಅವರ ನಂಬಿಕೆಗೆ ಇಂಬು ಕೊಡುವ ಹಾಗೆ ನಾನು ಅವರ ಜೊತೆ ಕನ್ನಡದ ಛಾಯೆ ಇರುವ ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲೇ ಮಾತುಕತೆ ಮುಗಿಸಿ ಈಗ ಏನೂ ಮಾತಾಡದೆ ಫೋಟೋ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾಗಿರುವಂತೆ ನಟಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಕಿವಿ ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಯಾಕೋ ನನಗೆ ಕುಳಿತಲ್ಲೇ ಒಂಥರಾ ನಗುವೂ ಬರುತ್ತಿದೆ.
ಅಬ್ದುಲ್ ರಶೀದ್ ಬರೆಯುವ ಮಿನಿಕಾಯ್ ಫೋಟೋ ಕಥಾನಕದ ನಾಲ್ಕನೆಯ ಕಂತು

ಮಿನಿಕಾಯ್ ನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದಷ್ಟು ಚಂದದ ಸೂರ್ಯ ನಾನು ಇದುವರೆಗೆ ಬೇರೆ ಎಲ್ಲೂ ನೋಡಿಲ್ಲ. ಉದುರಿ ಬಿದ್ದ ಉದ್ದದೊಂದು ಎಲೆಯ ಹಾಗೆ ಅರಬಿ ಕಡಲಿನ ನಡುವಲ್ಲಿ ಮಲಗಿರುವ ಮಿನಿಕಾಯ್ ದ್ವೀಪದ ಪಶ್ಚಿಮದ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಕಡಲು ಮತ್ತು ನೀಲ ಲಗೂನ್ ಸೇರುವ ಜಾಗದಿಂದ ಮುಳುಗುವ ಸೂರ್ಯ ಬಹಳ ಮನೋಹರವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಈ ಜಾಗದಿಂದ ಒಂದು ಸಾವಿರ ಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿ ನೀಲ ಲಗೂನಿನಿನ ನಡುವೆ ಇಲ್ಲಿಯವರು ವೃಂಗಿಲಿ ಎಂದು ಕರೆಯುವ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ದ್ವೀಪವಿದೆ. ಮುಳುಗುವ ಸೂರ್ಯ ಈ ನಡುಗುಡ್ಡೆಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಡಲಿನೊಳಗೆ ಇಳಿಯುವುದು ಅತಿ ಮನೋಹರವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಅದೂ ಅಲ್ಲದೆ ಬೇರೆ ಯಾವ ದ್ವೀಪದಲ್ಲೂ ಕಾಣಿಸದ ಕಾಂಡ್ಲಾ ಕಾಡಿನ ನಡುವೆ ನೀಲ ಸಾಗರದ ನೀರು ದೊಡ್ಡದೊಂದು ನದಿಯ ಹಾಗೆ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಹರಿದು ಮತ್ತೆ ಸಾಗರವನ್ನು ಸೇರುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಲಕ್ಷದ್ವೀಪ ಸಮೂಹದ ಬೇರೆ ಎಲ್ಲೂ ಕಾಣಿಸದ ಅಪರೂಪದ ಹಕ್ಕಿಗಳೂ ಇಲ್ಲಿ ಇರಬಹುದು ಎಂದು ಪಕ್ಷಿ ಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರೊಬ್ಬರು ಹೇಳಿದ್ದರು.

ಅವರು ಹೇಳಿದ ಪ್ರಕಾರ ಅಪೂರ್ವ ಬಣ್ಣಗಳ ನೀರುಕೋಳಿಯೊಂದು ನನ್ನ ಕಣ್ಣಮುಂದೆಯೇ ಹಾರಿಯೂ ಆಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಾನು ಹುಡುಕುತ್ತ ಬಂದಿರುವ ಹೂ ಹಕ್ಕಿಯ ಸುಳಿವಿಲ್ಲದೆ ಮನ ಪೆಚ್ಚಾಗಿತ್ತು. ಇನ್ನೇನು ಮಾಡುವುದು ಎಂದು ಅಲ್ಲಿನ ಅಭೂತಪೂರ್ವ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತಮಾನದ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ತೆಗೆಯಲೆಂದು ಕ್ಯಾಮರಾದ ಮುಚ್ಚಳ ಬಿಚ್ಚಿ ಪ್ರವಾಸಿಗರಿಗಾಗಿ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದ ಸಿಮೆಂಟು ಬೆಂಚಿನ ಮೇಲೆ ಕೂತಿದ್ದೆ.

ಆ ಅಪೂರ್ವ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದ ಆ ದಿವ್ಯ ಮೌನವನ್ನು ಮುರಿಯಲೋ ಎಂಬಂತೆ ಪಕ್ಕದ ಬೆಂಚಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಗಟ್ಟಿ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ಆ ಇಬ್ಬರು ಪರಿವೀಕ್ಷಕರು ಪಕ್ಕದ ರಾಜ್ಯವೊಂದರಿಂದ ಪರೀಕ್ಷಾ ಪರಿವೀಕ್ಷಕರಾಗಿ ಮಿನಿಕಾಯ್ ದ್ವೀಪವನ್ನು ತಲುಪಿದ್ದರು. ಆವತ್ತು ಭಾನುವಾರವಾದ್ದರಿಂದ ಬೇಗನೇ ಪರಿವೀಕ್ಷಣೆ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಸೂರ್ಯಾಸ್ತ ನೋಡಲು ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಈ ಅಭೂತಪೂರ್ವ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದ ಹೊತ್ತು ಸ್ವಲ್ಪ ನಶೆಯೂ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಎಂಬುದು ಇವರಿಬ್ಬರ ಆಸೆ. ಆದರೆ ಈ ದ್ವೀಪಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಪಾನನಿರೋಧ ಇರುವುದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಹತಾಶೆಯಾಗಿದೆ. ಆ ಹತಾಶೆಯನ್ನು ಅವರು ಕೆಟ್ಟ ಶಬ್ಧಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಅವರ ಹತಾಶೆಯ ಮಾತುಗಳು ಅಲ್ಲೇ ಕುಳಿತಿರುವ ನನಗೆ ಅರಿವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಅವರ ನಂಬಿಕೆ. ಅವರ ನಂಬಿಕೆಗೆ ಇಂಬು ಕೊಡುವ ಹಾಗೆ ನಾನು ಅವರ ಜೊತೆ ಕನ್ನಡದ ಛಾಯೆ ಇರುವ ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲೇ ಮಾತುಕತೆ ಮುಗಿಸಿ ಈಗ ಏನೂ ಮಾತಾಡದೆ ಫೋಟೋ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾಗಿರುವಂತೆ ನಟಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಕಿವಿ ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಯಾಕೋ ನನಗೆ ಕುಳಿತಲ್ಲೇ ಒಂಥರಾ ನಗುವೂ ಬರುತ್ತಿದೆ.

‘ಈ ಮುದುಕನಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಕೋನದಲ್ಲಿ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯಲೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ನಾನಾಗಿದ್ದರೆ ಹೇಗೆಲ್ಲ ತೆಗೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ ಗೊತ್ತಾ’ ಅವನು ಇನ್ನೊಬ್ಬನಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.

‘ಮುಳುಗುವ ಸೂರ್ಯ ಅಂಗೈಯೊಳಗೆ ಕುಳಿತಿರುವ ಹಾಗೆ, ಬೊಗಸೆಯಿಂದ ಬೀಳುತ್ತಿರುವ ಹಾಗೆ, ಪ್ಯಾಂಟಿನ ನಡುವೆ ಕಾಲುಗಳ ಕೆಳಗೆ ಸೂರ್ಯ ನೇತಾಡುತ್ತಿರುವ ಹಾಗೆ’

‘ಕೈಯಿಂದ ನಾವೇ ಸೂರ್ಯನನ್ನು ನೂಕಿ ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಸುವ ಹಾಗೆ, ಬೆನ್ನಿಂದ ಡಿಕ್ಕಿ ಹೊಡೆದು ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಬೀಳಿಸುವ ಹಾಗೆ. ಅಯ್ಯೋ ಪಡೆದವನೇ ಹೇಗೆಲ್ಲಾ ತೆಗೆಯಬಹುದಿತ್ತು’ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಸೇರಿಸುತ್ತಾನೆ.

‘ಅದೆಲ್ಲ ಬಿಡು. ಈಗ ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಸೆಲ್ಫಿ ತೆಗೆದು ಹೆಂಡತಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಳಿಸುವಾ’ ಒಬ್ಬ ಮೊಬೈಲನ್ನು ಮುಳುಗುತ್ತಿರುವ ಸೂರ್ಯನ ಕಡೆ ತಿರುಗಿಸುತ್ತಾನೆ.

‘ಅದಕ್ಕೇ ನಿನಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಕಡಿಮೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದು’ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಅವನಿಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.

‘ನಾವು ಇಷ್ಟು ದೂರ ಈ ಕಡಲಿನ ನಡುವೆ ಇಷ್ಟು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಬಂದು ಇರುವುದನ್ನು ನೀನು ಮೊಬೈಲಿನ ಒಂದು ಫೋಟೋ ಕಳಿಸಿ ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತೀಯಾ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅವರು ಏನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿ ಅವರು ಮಜಾ ಮಾಡಲು ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇಡು ಫೋನು’ ಎಂದು ಗದರಿಸುತ್ತಾನೆ.

ಅವನು ಫೋನು ಇಡುವುದಿಲ್ಲ. ‘ತೆಗೆದರೆ ಏನಾಗುತ್ತದೆ? ಕಳಿಸದಿದ್ದರೆ ಆಯಿತಲ್ಲವಾ’ ಎಂದು ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯಲು ಶುರುಮಾಡುತ್ತಾನೆ.

‘ಹೌದಲ್ಲವಾ ಅದೂ ಸರಿಯೇ ಎಂದು ಇನ್ನೊಬ್ಬನೂ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯಲು ಶುರುಮಾಡುತ್ತಾನೆ.

ಇಬ್ಬರೂ ಮುಳುಗುತ್ತಿರುವ ಸೂರ್ಯನ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯುತ್ತಾ ಅದನ್ನು ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ತೋರಿಸುತ್ತಾ ವರ್ಣಿಸತೊಡಗುತ್ತಾರೆ.

‘ಓ ಇಲ್ಲಿ ನೋಡು ಇದು ಬಿಸಿನೀರಿನ ಹಂಡೆಯ ಮುಚ್ಚಳ ತೆಗೆದರೆ ಕಾಣುವ ಹಾಗೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ ಅಲ್ಲವಾ’ ಒಬ್ಬ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.

‘ಹೌದು ಹೌದು ಇದು ನೋಡು ಅಂಬಾಸಿಡರ್ ಕಾರಿನ ಹಾಗೇ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ.’

‘ಇಲ್ಲಿ ನೋಡು ಇದು ಅಂಬ್ಯುಲೆನ್ಸ್ ಥರವೇ ಇದೆಯಲ್ಲವಾ’

‘ಇದು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನಾಯಿ ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಓಡಿಸುವ ಹಾಗೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ.’
ನಾನು ಕ್ಯಾಮರಾದ ಮುಚ್ಚಳ ಬಿಗಿದು ಎದ್ದುನಿಲ್ಲುತ್ತೇನೆ.

‘Sir are you going so fast?ʼ ಅವರಲ್ಲೊಬ್ಬ ಕೇಳುತ್ತಾನೆ.

‘Yes the sun is no more.’

ನಾನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಡುತ್ತೇನೆ.

‘ಈ ಸೂರ್ಯ ಇಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ ಗೊತ್ತಾ?’ ಒಬ್ಬ ಕೇಳುವುದು ಹಿಂದಿನಿಂದ ಕೇಳಿಸುತ್ತದೆ.

‘ಅಮೇರಿಕಾ’

‘ಅಲ್ಲಿಂದ?’

‘ಆಫ್ರಿಕಾ’

‘ಆಮೇಲೆ?’

‘ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯ”

‘ಆಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ಇಂಡಿಯಾ’

‘ಸಂಜೆ ಪುನಾ ಅಮೇರಿಕಾ’

‘ಛೆ’
ಅವರಲ್ಲೊಬ್ಬ ಲೊಚಗುಟ್ಟುತ್ತಾನೆ

‘ಅಮೇರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಆಗಿದ್ದರೆ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತವನ್ನು ಒಂದು ಬಟ್ಟಲು ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸ ಹೀರುತ್ತಾ ಆಸ್ವಾದಿಸಬಹುದಿತ್ತು.’

‘ಛೆ!’ ಇನ್ನೊಬ್ಬನೂ ಲೊಚಗುಟ್ಟುತ್ತಾನೆ

ನಾನೂ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಮನಸಿನಲ್ಲೇ ಛೇ ಛೇ ಅನ್ನುತ್ತಾ ಸೈಕಲ್ಲು ಹೊಡೆಯುತ್ತೇನೆ.

(ಮುಂದುವರಿಯುವುದು)

ಮಿನಿಕಾಯ್ ಕಥಾನಕ ಮೊದಲ ಕಂತಿನಿಂದ ಓದಲು ಇಲ್ಲಿ ಕ್ಲಿಕ್ ಮಾಡಿ

ಅಬ್ದುಲ್ ರಶೀದ್

ಕಥೆ, ಕಾದಂಬರಿ, ಕವಿತೆ, ಅಂಕಣಗಳನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಮೈಸೂರು ಆಕಾಶವಾಣಿ ಕೇಂದ್ರದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಿರ್ವಾಹಕ. ಅಲೆದಾಟ, ಫೋಟೋಗ್ರಫಿ ಮತ್ತು ಬ್ಲಾಗಿಂಗ್ ಇವರ ಇತರ ಹವ್ಯಾಸಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು. ಕೊಡಗಿನವರು.