ನನಗೆ ಮೀಯುವ ಹುಚ್ಚು

ಅದೊಂದು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ. ಹಾಗೆಂದುಕೊಂಡರೆ ರಣ ಬಿಸಿಲಲ್ಲ
ನಿನ್ನ ಕಪ್ಪನೆಯ ಗಡ್ಡ, ಆಹಾ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಬೆಳ್ಳಗಿನ ಬೆಳಕು
ಮಣ್ಣಾದ ಎಲೆ ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ನಾನು ನಿನ್ನೊಡನೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ.

ನನಗೆ ಮೀಯುವ ಹುಚ್ಚು.
ಮಿಂದು ಬಂದು ಒದ್ದೆ ತಲೆಯ ನೀರು ಹನಿಯುತ್ತಾ
ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳ ಬೇಕು. ಅದೇ
ಅಲ್ಲಿ ನನ್ನೊದೊಂದು ಹೊಳೆಯ ತೀರವಿದೆ
ಹಾಗೇ ಗಾಳಿಗೆ ಮೈಯ್ಯೊಡ್ಡಿಕೊಂಡು
ಆ ತಂಪಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವೆ
ನೀನು ಅಲ್ಲಿ ಇರದಿದ್ದರೂ ಹಾಗೇ ಇರುವೆ

ಒಂದು ರಾತ್ರಿಯ ಹೊತ್ತು
ಬೆಳದಿಂಗಳು, ಚಂದ್ರ,
ಇವೆಲ್ಲವೂ ಇರಲಿ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ
ಅಳುತ್ತೇನೆ ನಗುತ್ತೇನೆ, ಏನೋ ಒಂದು ಅನುಭವಿಸುತ್ತೇನೆ.
ನಂತರ ಹೊರಗಿನ ಸದ್ದಿಗೆ ಯಾರೋ ಬಂದರೆಂದು
ನೀನು ಹೆದರಿ ಒಳಗೆ ಬಚ್ಚಿಡುತ್ತೀಯ
.
ಎಷ್ಟು ಚಂದ. ಚಂದವೆಂದರೆ ಹೀಗೇ.. ಕಳ್ಳತನ.
ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಗಂಡೆಂದು ನಾನು ಬಯಸಲಿಲ್ಲ
ನಿನ್ನ ಹಾಗೆ….ನೀನು ಹಾಗೇ..
ಹಣೆಗೆ ಮುತ್ತಿಕ್ಕಿದ ಹಾಗೆ

ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಿರಬೇಕು ಅಂದು
ನಾನು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದರೆ ಸಾಕು ಎಲ್ಲಾ ಕಾಣುವೆ
ಮರುಕ್ಷಣ ಕಣ್ಣು ಬಿಡುವೆ ದೊಡ್ಡವನಾಗುತ್ತೀಯ

ಈ ಬೆಳಗು..ನೋಡು
ತಡರಾತ್ರಿಗೆ ಬೇಡವೆಂದರೂ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ
ನಿನ್ನ ಮೈಯ್ಯ ಯಾವುದೋ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ
ಮುದುಡಿ ಮಲಗಿದ್ದೆ; ಮಲಗಿ ಮರುಳಿದ್ದೆ
ಈ ಝಾವಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ ತಟ್ಟಿ ಎಬ್ಬಿಸಿ ಬೆಸೆದದ್ದು
ಹೊರಡುವ ಮುಂಚಿನ ಸನ್ನಾಹಕ್ಕೆ
ಹೊತ್ತು ಸಾಗುವಾಗ ನೀನಿತ್ತ ಬೆನ್ನಿನ
ತಾಪವೊಂದು ಸಾಕು ಸಾವಿನ ತನಕ

ನನಗೆ ಮರುಳಲ್ಲ
ನಾನೇ ಹೇಳುವ ನಿನ್ನದೇ ಮಾತುಗಳು
ನನಗೆ ಕೇಳುತ್ತದೆ,
ನಾನು ಹೇಳುವುದು ನೀನು ಕೇಳುವುದು
ಈ ಇಬ್ಬರ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತು ಸುಖಿಸುತ್ತೇನೆ
ಹೇಳುವುದನ್ನು ಹೇಳಬೇಕಲ್ಲ ನನಗಾದರೂ
ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ನೀನು ಏನೋ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಕಾಣುವುದು
ಮಾತುಗಳು ನಗು ಬಿನ್ನಾಣ ಬೈಗುಳ ಎಲ್ಲವೂ ಹಾಗೇ
ಮರೆತೇ ಬಿಡುವೆ ನೀನು ಎದುರಿಗಿರುವುದನ್ನು