ಮಲಾನದಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿಸಿದ ಸಂಗತಿಯೊಂದಿತ್ತು. ಅದೆಂದರೆ, ಭಾರತೀಯರಾದ ನಾವು ನಮ್ಮದೇ ದೇಶದ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಪರಕೀಯರಂತೆ ಅಂಜಿಕೊಂಡು ತಿರುಗುವಾಗ, ಊರತುಂಬ ವಸತಿಮಾಡಿದ್ದ ವಿದೇಶಿ ಪ್ರವಾಸಿಗರು, ಮನೆ ಅಳಿಯಂದಿರಂತೆ ನಿರಾಳವಾಗಿ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡು ಇದ್ದುದು.

ನನಗೆ ಪದ್ಯದ ಮೊದಲನೇ ಭಾಗವು ಎಷ್ಟು ಆಪ್ತವಾಗಿ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಕೂತಿದೆಯೆಂದರೆ, ನಂತರ ಯದುಗಿರಿಯ ಮೌನದಲ್ಲಿ ಆಗುವ ವಿಕಾಸದ ಬಗೆಗಿನ ಭಾಗವು ಮಸುಕಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ.

ಶ್ರೀಶೈಲದಲ್ಲಿ ಆಯಾ ಜಾತಿಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಒಂದರಂತೆ ಛತ್ರಗಳಿವೆ. ಕರ್ನಾಟಕದ ಅನೇಕ ಮಠಗಳ ಛತ್ರಗಳೂ ಇವೆ. ಇಡೀ ಶ್ರೀಶೈಲದಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ತೆಲುಗು ಮರಾಠಿಗರ ಪ್ರವೇಶವಿದೆಯಾದರೂ, ಕನ್ನಡಿಗರ ಹಿಡಿತವಿನ್ನೂ ಇದೆ.

ಕಡಲು ಬಿರುಸಾದಾಗ ದೋಣಿಯ ಅಂಚು ಕೆಳಬಾಗಿಲ ಸಮೀಪಕ್ಕೆ ಬರಗೊಡದಷ್ಟು ಅಲೆಗಳ ಕುದಿತವಿರುತ್ತದೆ. ಆಗ ಕಡಲ ಮರ್ಜಿಗೆ ಕಾಯಲೇಬೇಕು. ಕವರಟ್ಟಿ ದ್ವೀಪದಲ್ಲಿ ಹಡಗು ಹತ್ತುವಾಗ ಇಂತಹ ಅಲೆಗಳ ಅಬ್ಬರ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಆತಂಕದಲ್ಲಿ ಕೆಡವಿತು.

ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ನಮ್ಮ ಸ್ಟೀಮರಿನಲ್ಲಿ ಹೋಹೋ ಎಂಬ ಹಾಹಾಕಾರ ಎದ್ದಿತು. ಲಾಠಿಚಾರ್ಜು ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಆಗುವಂತೆ ನಾನಾ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದ ಜನವೆಲ್ಲ ದಡಹತ್ತಿ ದಿಕ್ಕಾಪಾಲಾಗತೊಡಗಿತು. ಮೀನುಗಾರರು ತಮ್ಮ ದೋಣಿಗಳನ್ನು ದಡಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಓಡಿದರು.