ತ್ತು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಕಪ್ಪನೆಯ ಜಾಲಿಮರದ ವಿಗ್ರಹದಂತಿದ್ದ ಈ ಹುಡುಗ, ಎಂಎ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು, ಪಿಎಚ್.ಡಿ., ಮಾಡಲು ಕನ್ನಡ ವಿವಿಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಬಂದರು. `ಗುರುಗಳೇ ನೀವೇ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಮಾಡಬೇಕು’ ಎಂದರು.

ಇನ್ನೊಂದು ಪಾನಗೋಷ್ಠಿ. ಅದು ಬಹುಶಃ ನಮಗೆ ಮೂರು ತಿಂಗಳ ಬಳಿಕ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದಿಂದ ಮೊದಲನೇ ಸಂಬಳ ಬಂದ ದಿನ. ಭರ್ಜರಿ ಪಾನಗೋಷ್ಠಿ ಮಾಡಿದೆವು. ಮೇಷ್ಟರ ಮಾತು ಮಾತು ಮಾತು! ತಮಾಶೆ. ನಗುವಿನಲ್ಲಿ ಮೂರು ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆ ಕಳೆದವು.

ನನಗೊಮ್ಮೆ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ರಮಾನಂದರ ‘ವೈದ್ಯನ ಶಿಕಾರಿ’ ಎಂಬ ಪುಸ್ತಕ ಓದಲು ಸಿಕ್ಕಿತು. ಈ ಲೇಖಕರ ಹೆಸರನ್ನು ಹಿಂದೆ ನಾನು ಕೇಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪುಸ್ತಕ ಓದಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕನ್ನಡದ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಗದ್ಯಬರೆಹವನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಅನಿಸತೊಡಗಿತು.

ಕಿರಂ ಮಾತನ್ನು ಮೋಡಿಯಂತೆ ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಕಾಲದ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಕನ್ನಡ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಎಸ್.ವಿ. ಪರಮೇಶ್ವರಭಟ್ಟರೇ ಮೊದಲಾಗಿ ವಾಗ್ಮಿತೆ ಮುಖ್ಯವಾದ ಜನಪ್ರಿಯ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರ ಧಾರೆಯಿದೆ;

ರೈಲು ಪರ್ವತಗಳ ಹೊಟ್ಟೆ ಕೆರೆದು ಮಾಡಿದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನುಸುಳಿಕೊಂಡು ಹೋಯಿತು. ನೂರಾರು ಸೇತುವೆಗಳನ್ನು ದಾಟಿತು. ಶಿಖರಗಳು ಬಂದಾಗ ಉಬ್ಬಸ ಪಡುತ್ತ, ಇಳಿಜಾರು ಬಂದಾಗ ಜಾರಿಬೀಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು.